məşvərət

is. <ər.> Bir məsələni həll etmək üçün yığışıb danışma, müzakirə etmə, məsləhətləşmə. <Paşa və onun adamları> məclis açıb başladılar məşvərətə. «Koroğlu». <Cəmaləddin:> İndi, yoldaşlar, məşvərət vaxtı keçmiş, qəti fikirlər və dəyərli işlər görmək lazımdır. C. C.. Məşvərət etmək (eləmək) – birlikdə müzakirə etmək, məsləhətləşmək. Cəm oluban eylədilər məşvərət. S. Ə. Ş.. <Hadi lələ:> . . Bu saat Əmiraslan ağa Nadir bəygildə bəylərlə birlikdə məşvərət edir. S. S. A.. // Məsləhət, gənəşmə. <Rəşid:> Bibi və ana məsləhət və məşvərətdən sonra Fərəcin . . böyük qızını almağa qərar verdilər. T. Ş. S..